Ponsel (5)


“Amit-amit, cang. Engkong beliin maenan hapé nyang dari plastik ajé, Entong buang ke tong sampah, ” katé si Entong sambil ngomel-ngomel waktu Mat Kelor nyuruh dié maen pake dus bekas bedak enyaknyé. “Ayé maunyé nyang beneran dong, cang. Nyang bisé dipake buat nilpun. “

“Lagian siapé nyang elu mau tilpunin, Tong. Emangnyé kayak di sini, mau pesen pizza musti nilpun ? Di sono ‘kang cendol, ‘kang soto mi, rujak bebek, kagak usah ditilpun emang udé ngider terus depan rumah, “ katé Mat Kelor sambil ketawa geli.

“Kan penting buat sekolah, cang. Gimané kalo Entong adé perlu nanyain pe-er buat besok ke temen Entong ?” katé si Entong. Pinter jugé nih anak, minta dibeliin barang tapi alesannyé buat sekolahan.

“Kagak usah telepon-teleponan nanyain pe-er. Kalo elo di kelas perhatiin apé nyang disuruh amé bu guru, kagak bakal kelupaan lu nyatet pe-er buat besoknyé. Mangkényé di kelas tuh bu guru nyang elo perhatiin, jangan jidat nyang licin nyang elo pelototin terus, “ katé Mat Kelor sambil cekikikan.

“Abisnyé kalo ngeliatin bu guru terus, maté Entong jadi sepet !” katé si Entong jail, persis kayak encangnyé. “Lagian kan penting buat kalo lagi darurat, cang. Kalo adé orang jahat dateng, pas Entong lagi sendirian di rumah, kan Entong bisé telepon nine-one-one !”

“Busyet. Lu kebanyakan nonton pelem Hollywood. Lagian kalo adé apé-apé, lu tinggal ngejerit ajé, hansip udé padé dateng. Pos hansip kan cumé di seberang rumah engkong lu, “ katé Mat Kelor nyang mulain kewalahan ngeladenin ponakannyé.

“Bukan cuman entu, cang. Kalo Entong mau janjian amé temen-temen kan berabé kalo Entong kagak punyé hapé. Apalagi kalo Entong lagi maen layangan di lapangan, “ katé si Entong tetep ngeyel minta dibeliin hapé.

“Lu jalan dikit, kenapé ? Kurang 5 menit lu udé sampek kelurahan dari lapangan bola. Di depan kelurahan kan adé telepon umum. Entar encang suruh enyak lu ngasih duit gocap-an nyang banyak, “ katé Mat Kelor nyantai.

“Yah encang. Kagak jaman anak sekarang make telepon umum. Entong bisé bisé diomongan temen-temen satu sekolahan, “ protes si Entong. “Lagian jaman sekarang beda amé jamannyé cang Mamat. Anak sekarang jarang ngomong ditelepon tapi kalo komukasinyé lewat teks. “

“Noh, elu pinjem ajé mesin tik engkong lu, kalo mau nulis surat amé temen lu. Entar encang suruh enyak lu beliin perangko, “ katé Mat Kelor ngegodain ponakannyé lagi.

“Yaelah, cang Mamat. Sekarang jaman instan. Bukan cuman mie ajé nyang instan. Kalo kirim teks musti instan dijawabnyé. Surat-suratan pake pos sih udé gak jaman, cang, “ protes si Entong lagi.

“Tong, jangan gangguin encang lu terus. Dari tadi enyak denger lu ngerengek terus minta dibeliin apé-apé. Encang lu jugé keperluannyé banyak di sono !” kedengeran suaré empoknyé Mat Kelor mentreak ngomelin anaknyé.

“Kagak, nyak. Entong kagak minté apé-apé kok, cuman hapé doang. Entong jugé kagak minté nyang mahal-mahal. Pokoknyé asal bisé internetan amé mereknyé Blackberry “ katé si Entong ngejawabin enyaknyé.

“Busyet, Tong. Encang ajé di sini kagak pakek Blackberry. Udé nyang merek lokal ajé kayak Sawo, Kedongdong apé Kesemek !” katé Mat Kelor sambil ketawa kebahak-bahak.

Digg This
Reddit This
Stumble Now!
Buzz This
Vote on DZone
Share on Facebook
Bookmark this on Delicious
Kick It on DotNetKicks.com
Shout it
Share on LinkedIn
Bookmark this on Technorati
Post on Twitter
Google Buzz (aka. Google Reader)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *